ALPEJSKIE ZNIEWOLENIE

tyle jesieni wokół rozpinam źrenice

czas na brodzenie w barwach lądują kasztany

wilgoć się w kłębkach toczy figlarny zwierzyniec

warto się bliżej przyjrzeć czy nie z morskiej piany

chlupie zmielony wrzątek zgrabnej filiżanki

uśmiech wybiega z duszy dopijam wygodę

jeszcze aromat kuchni opukuje szyby

a już trzewiki baczność - odmówić nie mogę

niedzielnym cwałem wieszcza stękają skarpety

rechot oskrzeli pudrem na bladych policzkach

grzyb nie przerasta dłoni mistrzowska konstrukcja

w górę! z prędkością żółwia a może winniczka