I takie klimaty, poznać i przeżyć oraz opisać, musi poeta...

Bardzo ciekawa konstrukcja, gdzie roztrojone (w trzech postaciach??) liryczne "ja" (...Jestem w sercu rzeczy...) ma swojego milczącego współdialoganta "ty" - i czyżby to był Czytelnik? a może sam siebie pasujący, sam siebie kneblujący "ja"? (...zaciśnij pasy... - to dezyderat być może skierowany do samego siebie??). Jest też trzeci (??) cichy ktoś, kto porusza nadgarstkami (i może znowu to jestem JA??)

Aż kipi tutaj od negatywnych emocji (lot muchy nad nami do góry nóżkami i te zaczajone pająki - to nasze przedzgonne już epitafium).

Wiersz - diagnoza. Literacko i artystycznie nienaganna

Dehelmentyzacja (patrz tytuł) - odrobaczanie, wyjaławianie, oczyszczanie... ale po co?, skoro to zawsze tylko na jakiś czas; ludzka biologia jest KONIECZNYM NIEZBĘDNYM kooperatywem ze światem mikroflory i wszelkich mniejszych i większych (z muchami czy pająkami - w nas i na nas) żyjątek. U wszystkich ludzi - u każdego! - w brwiach i rzęsach żyje np. taki nużeniec. Co z nami żyje gdzieś dalej od tych naszych brwi/rzęs - poza tą wypudrowaną, w szmince i pod kremem z henną kosmetyczną twarzą?? Cała nasza tylko powłoka skórna jest spacyfikowana przez jakieś życie! Jakie tasiemce tkwią w naszych głowach??


Jestem córką biologa i bynajmniej nie zmyślam