sposobną chwilą 

w ostrożnym szepcie 

słucham wszystkiego 

co milczy sobą 

chociaż wplecione 

powodzią myśli 

nabiera kształtów 

podobnych słowom 

śmieją się palce 

na środku czoła 

wygięte gestem 

z nadmiaru znaczeń 

a zaraz potem 

śmieją się usta 

prawie jak co dzień 

lecz tak inaczej 

niesforne włosy  

w powodzi złota 

zjeżdżają na dół 

ciężkim kosmykiem 

dotykam palcem 

po twoich wargach 

a ty w tym czasie  

bujasz kolczykiem 

a kiedy słowa 

milkną spłoszone 

i rozmawiają  

już tylko oczy 

wiem że za chwilę 

przeczytasz w myślach 

i wtedy dłonią 

czeszesz mi włosy