Dzięki Poetko za to, że w szarości zimowych dni, przypomniałaś mi, o naszym gwiezdno-kosmicznym charakterze, chociaż nie jeździmy po niebie na rowerze, ale helikopterem,czasem i owszem...

Ciekawa wersyfikacja z pozornym chaosem, ale przeczytałem z przyjemnością. Kosmos nigdy nie da się poznać do końca. Fizycy doszli już do takiego momentu, że to wszystko, czego nauka jeszcze nie wyjaśniła, pozostaje kwestią wiary. I tak wracamy do Boga i chociaż niektórzy twierdzą, że Boga wymyślili ludzie ze strachu przed nieznanym, to tylko wiara pozwala uwierzyć, że to wszystko kręci się z dokładnością do milimetra i do grama, wg nieznanego kodu istnienia, za którym stoi Administrator Planety Ziemia.
Pozdrawiam.

Wiersz jak rodem z Galileusza.Poety gdzieś krąży w kole zwanym planetą,albo globusem i na piedestale stoi pewnie przypadkiem,jakby spadał z nieba.