jak to jest kiedy się umiera i zostają wiersze

te pierwsze ostatnie i te w środku

niespieszne

przewodem kroplówki kropla kroplę goni

nie cieszy ostre słońce ani w nocy księżyc

kto sobie przypomni

miłość w kilku słowach naprędce schwytaną

gdzieś na końcu zdania niedaleko kropki

nie będzie już rana

nie będzie południa i rześkich poranków

kilka ciepłych wersów poczeka na skwerku

na wieczność

zabłąkane w sieci jak ryby bez głosu

ktoś może przeczyta doda szczyptę siebie

znajdzie sposób

miszy