Na skrzyżowaniu szlaku turystycznego z leśną drogą zobaczyłem drwali siedzących przy ognisku. Jedli coś, pili, grzali ręce – odpoczywali. Pozdrowiłem ich i był to początek następującego dialogu:

– Panie! Tu nie wolno chodzić. Tu jest ścinka drzew.

– Idę szlakiem. To mi chyba wolno?

– Ale teraz jest ścinka i nie wolno.

– Kto i gdzie robi tę ścinkę?

– My, tam na stoku, na dole.

– Panowie teraz macie przerwę, to ja zdążę przejść.

– A idź pan! Ale jak na pana spadnie drzewo, to my nie będziemy odpowiadać.

Ruszyłem szybko przed siebie, pilnie bacząc, żeby któreś z drzew rosnących poniżej nie zwaliło mi się na głowę.

P.S. To jest poprawiony tekst. Poprzedni zawierał słowo powtórzone dwa razy, co mi słusznie wytknął Janko.