Antychryst jest wśród nas

Wydaje się, że największymi znawcami myśli wolnomularskiej są kapłani Kościoła katolickiego. To oni powołują się na proroctwa Pike i innych mistrzów lóż masońskich. Wielu twierdzi, że Antychryst jest już wśród nas. Powołują się zresztą na słowa papieża Benedykta XVl: „Antychryst już jest na Ziemi. Teraz”. Będzie błyszczał wielką inteligencją. Będzie atakował podstawowe prawa boże. Jednym z objawów obecności Antychrysta jest od trzystu lat istniejąca organizacja masońska. Przez te trzysta lat, Kościół czterysta czternaście razy wypowiadał się negatywnie o tej organizacji. To jest bezwzględna walka Szatana z Chrystusem.

Żeby kultura chrześcijańska została zniszczona zupełnie, należy podważyć fundament rodziny, a przez media rozsławić na wszystkie możliwe sposoby seks. To będzie najskuteczniejsza metoda walki z Kościołem.

Na ratunek ludzkości spieszą egzorcyści, a wśród nich niezmordowany ojciec Gabriele Amorth.

Liczba osób, które ojciec Amorth wyrwał ze szponów zła jest wprost niewyobrażalna. W 2014 roku, egzorcysta przyznał w prasie, że odprawił 70 tys rytuałów. Niektóre trwały chwilę, inne godziny. Zdarzali się też pacjenci silnie zainfekowani, w których odkrył on dziesiątki koegzystujących demonów. Przyznał jednak, że mimo zatrważających statystyk, słudzy Szatana nie lubili obnosić się ze swoją obecnością i u wielu ludzi opętanie miało przebieg łagodny i bezobjawowy. Niektórych po prostu bolały mięśnie jak przy grypie, a demony aktywowały się dopiero, kiedy nadepnęło się im na ogon. Wtedy zaczynały się dziać rzeczy straszne. Nie ma katolicyzmu bez Szatana! Błądzą całkowicie współcześni teologowie, którzy utożsamiają Szatana z abstrakcyjną ideą zła.

Szatan może dosięgnąć nawet osobę bogobojną i duchowną, przede wszystkim jednak interesuje się praktykantami magii i okultyzmu. Szkodzenie religii katolickiej jest przysługą dla diabła, bowiem tylko kapłani są w stanie skutecznie go zwalczać. Dlatego wysiłki piekła w psuciu Kościoła nie ustają.

Choroby psychiczne od diablej roboty odróżniają nadprzyrodzone zjawiska występujące w otoczeniu opętanego, oraz awersja do księży i przedmiotów kultu.

W takich przypadkach zadanie egzorcysty polega przede wszystkim na wywabieniu demona. One nie lubią mówić i trzeba je do tego zmusić. Kiedy zaczynają być rozmowne jest to podstęp, by zwieść egzorcystę. Trzeba więc im zadawać pytania, ale bardzo uważnie. Każde pytanie musi zaczynać się od imienia demona. Nie ma jednak dwóch takich samych przypadków. Niektórych pacjentów trzeba przywiązać do łóżka. Plują, wymiotują. Demon na początku stara się zdemoralizować egzorcystę, a potem go przestraszyć.

Ludzie zaatakowani przez demony wykazują też oznaki nadludzkiej siły, mówią nieznanymi sobie językami i mają zdolność jasnowidzenia.

Co ciekawe, zdarzają się też ludzie, którym obecność demona nie przeszkadza. Przykładem był pacjent Amortha twierdzący, że ze złym duchem w sobie czuje się dobrze. Z kolei pewna zakonnica, Angela, uznawała, że noszenie w sobie duchowego pasożyta było dla niej próbą zesłaną przez Boga.

Niestety bez względu na to, jak Amorth się starał, Szatan nie odpuszczał, a ludzie sami pchali się w jego objęcia praktykując jogę, albo czytając Harry Pottera. Najgorsze jest jednak to, że diabeł mieszka w samym Watykanie i konsekwencje tego możecie zobaczyć na własne oczy.

Pamiętajcie, że kiedy wmawia się wam, że diabła nie ma, on cieszy się najbardziej.