Co mnie przyniosło, to nie wiem, ale świadkowie powiadają, że urodziłem się ponurej nocy listopadowej, czarnej jak w sutannie ksiądz. Na dworze wichura łamała gałęzie drzew i nastąpiła awaria elektryczności. Ale to żaden znak, bo w tamtym czasie przerwy w dostawie prądu były czymś zupełnie naturalnym. Z ciemności w ciemność. Pierwszym, co ujrzały moje oczy czarne jak węgle był mrok. Położna twierdziła, że czuć było siarką na porodówce, lecz na próżno szukano źródła tego odoru.

Podobno tej nocy, a dnia na drugiej półkuli, oszalały skorpiony. Kąsały wszystko co znalazło się w zasięgu ich kolców jadowych. Jad był wyjątkowo ostry.

Świadkowie tych wydarzeń jeszcze żyją. Może kiedyś przemówią?