Olaboga! O, Jezu! Matko Boska! Chryste Panie! Matko Przenajświętsza! Boże Wszechmogący!

Co ludzie powiedzą?

Setki razy to słyszałem. No, ale po mnie spływa jak po… tfu! Chociaż nie, lubię to po smoleńsku, nadziewane jabłkami lub farszem. Może lepiej napiszę, że mi zwisa? Ale to by była półprawda, bo ja na ten pal łaskawie pozwalam się nadziewać, czyli on nie zawsze zwisa! Chyba napiszę, że klocka na to stawiam. Tak będzie najbliżej prawdy i najprecyzyjniej. Jest jeszcze coś…, to wyjątkowo paskudne. Otóż pisząc uprawiam z tobą seks. Tak mi się przynajmniej wydaje, ale to dlatego że nie jestem normalny. Niestety, mimo moich wielokrotnych rozmów z psychiatrami (liczba mnoga), żaden z nich nie wystawił mi papierów. Moja jednostka chorobowa nie znajduje się na indeksie tej specjalności. Być może psychiatrzy dobrozmianowi coś tam nowego specjalnie dla mnie wprowadzą, ale póki co, martwię się swoim dobrym stanem psychicznym. A to dlatego, że stwierdzona choroba psychiczna zwalniałaby mnie z odpowiedzialności karnej, co w obecnej sytuacji mogłoby mnie popchnąć do uczynienia czegoś dla dobra ludzkości. Ale póki co, zbawiciel narodowy może srać spokojnie. Nie radzę jednak nikomu podrabiać mojego stylu podpatrzonego u mistrzów gatunku, ponieważ w ten sposób bezpowrotnie traci się cnoty, a w dodatku ślizga po paragrafach, jak po (tfu!) gównie. No, chyba, że cały w buraczkach, gdy zdębiał kucharz, podając. To słowo jednocześnie ciśnie mi się na usta i nie chce przez nie przejść! Na klawiaturze też nie mogę tego wystukać, chyba że po smoleńsku.

W gruncie rzeczy podnieca mnie więc, co ludzie powiedzą. Ja ich podniecam, a oni mnie. W dodatku jestem zdolny uprawiać z tobą każdy rodzaj miłości: grecką, hiszpańską, francuską, a nawet platoniczną! W każdym aspekcie swojego nędznego bytu jestem kosmopolitą. Przy okazji tego słowa, mam cichą nadzieję, że ktoś o mnie kiedyś napisze w jakimś dobrym gatunku i zatytułuje „Nędznik”. Nędza duchowa, nihilizm, degrengolada, animalizm – to sugerowane tytuły rozdziałów, a zarazem zagadnienia do rzeczowego rozwinięcia, poparte argumentami najlepiej wziętymi z dupy.

Bufon odwzajemnia mój cyniczny uśmiech. O, Smoleńska Pani! Co ludzie powiedzą?  Wystarczy sieć. Jakikolwiek portal społecznościowy, artykuł z jakiejkolwiek dziedziny. Nie jestem sam!

„Człowiek nie jest sam! człowiek nie jest sam,  

Choć na krańcu nadziei by stał,  

Choćby żył tak, jak wyspa wśród fal.  

Człowiek nie jest sam, człowiek nie jest sam,  

Nagle spotka drugiego i wie,  

Że jego dno to raj.  

Zbij ten klosz, w który ubrać Cię chcą,  

I krzyknij im - nie.

I będzie trwać walka o Twe serce, każdą myśl  

I o to, byś był sam - chłodny `superja`.”  Jacek Cygan.