"po pas" jest zabiegiem fonicznym, mam na myśli zestrój akcentowy (trochej-jamb), który nie brzmi w tego typu poezji, jest raczej dedykowany dla form mających na celu wywołanie uśmiechu, np. fraszka, limeryk.
Całość jednak "na tak", sam piszę rymem, więc jest zrozumiałe, że preferuję tę formę. U Ciebie jest szczególnie udana.


"A kiedy ci życie dopiecze
i jeśli nadstawisz policzek,
to wiem, że sekunda wyrzeczeń
powróci, a ty ją opiszesz."

pozdrówki
sam

Masz rację Samuel, cieszę się, że rozumiesz rozterki rymowaczy :)

Jako, że wiersz jest pozytywny i optymistyczny można przymknąć oczko :)

Dzięki za super czterowiersz :)
Ciao

Bardzo cenię osoby piszące poezję tradycyjna. To nie jest taka prosta rzecz, jak niektórzy próbują imputować. Rozumiem to, gdyż sam też czasami rymuję, a może słuszniej byłoby powiedzieć, że rymowałem. Mam tylko jedną uwagę do strony gramatycznej. Jeżeli z założenia nie stosujesz znaków przestankowych, a ja też kiedyś tak robiłem, to zrezygnowałbym też dla zasady z tych dwóch przecinków oraz z myślnika. To jest tylko sugestia, a nie zarzut.

Janko,
jak już dawno zauważyłeś, moja interpunkcja to żadna interpunkcja. Moje znaczki stawiam na wyczucie. Kieruję się poczuciem rytmu, który chciałbym zachować w wierszach. Twoja idea jest idealna, ale czy czytelnik odnajdzie się w takim nieładzie :)

wracając do uwagi Samuela - a jakby tak "... zanurzę się cały w apteczce..." ? ale też nie jest źle, jak jest... :):):)