Odmienna ta jesień nic nie wyzłocona 

to się nasyca to znów przesyca  

do rdzenia ciemnozielonej martwoty 

Dudni barani róg jak tamburyn  

bo chłód powietrze zatulił 

niczym deszcz czyjeś serce tęskniące -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Znów pospływają przewiny 

do kolektorów do wód bieżących    

i wciąż ten sam płacz przebije Niebiosa

Gdyż oto On - nieśmiertelnie Najświętszy 

spojrzy przez chmur najwęższą szczelinę 

roziskrzonym szafirem jak okiem