mgła ustami pełza

dach ściąga jak tajfun w podróży

przy kolacji para świec

rzuca cień na przyszłość

ufam chwilom gdy stoją w bezruchu

o twarzach wystygłych ciągłą przemianą

znowu jestem młodszy o zimę

co ulepiła ze śniegu oczy

wiatr usłyszał ale zapomniał

w przeciągu prostują kości drzewa

listy czy liście w bursztynie milczą

słowa porzucone na progu