Pieronkiem w polskich patriotów

Zdaje się, że cierpliwość Boga Jahwe jest na wyczerpaniu. Poznajemy to po znakach. Otóż, wkurwieni Bogowie dają ludziom poznać swoją irytację. Weźmy takiego Zeusa, bardziej w świecie popularnego, niż nasz – polski Bóg, kiedy się zeźlił, to ciepał pioruny. Czasem wysyłał do ludzi jakąś olimpijską gangrenę, żeby im uprzykrzyć życie.

Jahwe działa subtelniej, choć bywało, że się z bydłem nie cackał. W każdym razie, wczoraj przywalił Pieronkiem. Aż w piekle gęby rozdziawiali, kiedy powiedział, że samopodpalenie to jest bohaterski czyn! W kontekście protestu wymierzonego w dobrą zmianę. Jakiś człowiek spalił się, bo nie podoba mu się dobra zmiana. Sam się spalił, a świadkowie prawa i sprawiedliwości na niego wylewają. Dla mnie to jest trudne do pojęcia, bo wielokrotnie, być może tysiąckrotnie, lub więcej, czytałem lub słyszałem, zarówno personalnie, jak i w liczbie mnogiej pobożne życzenia w kwestii palenia w piecach, wrzucania do dołów z wapnem, wieszania, urzynania łbów, itd... przeciwnikom dobrej zmiany. Z logiki wynika, że ten człowiek zrobił dobry uczynek, skoro mu się nie podoba dobra zmiana, to sobie odszedł i jest spokój. Ale gdzie tam! Chuj wie, o co tak naprawdę chodzi świadkom prawa i sprawiedliwości. Spalisz się – niedobrze, chodzisz po ziemi – też źle. No, chyba nie chodzi o rodzaj śmierci? W każdym razie, Pieronek przywalił konkret. Zaraz kiep, znaczy KEP wydał komunikat, w którym się od boskiego Pieronka dystansuje. Ale wówczas za kiep wzięły się demony, których miliony wszędzie się dzisiaj szwenda. W ten sposób on poległ i cofnął swoją treść żołądkową. Jak mucha. Wciągnął z powrotem. Razem z hejtem.

Ale mnie bawi co innego: łatwość z jaką patrioci katolicy wylewają teraz pomyje na Pieronka. Bawi mnie to do łez. Bo wiem, że kto ma oczy i rozum, ten widzi jak wygląda i na czym polega katolicyzm polskich patriotów.