Kaczopielka I 

Kupiłem trumnę. Z przeceny, za sto pięćdziesiąt. W niej będę sypiał, jak Horst Sobota i oczekiwał Maryna, który oczyści puszczę. Natomiast moja Kaczopielka zaczyna się tak:

W nozdrza wdziera się ostry zapach świeżej, męskiej uryny. To trzech patriotów z osiedla oddaje jednocześnie mocz na elewację bloku z wielkim napisem na murze: Jana Pawła II 6. Dwadzieścia kroków od sklepu, a dziesięć od przystanku. Patriotów z godłami na plecach. Chciałoby się powiedzieć, że trzech polskich orłów szcza pod blokiem. Polska tylko dla orłów!

Teresa z Henrykiem jadą polonezem do kościoła.

Na niedzielną mszę świętą. Drogą przez las. Mijają zagrody bliższych i dalszych sąsiadów. Na końcu wioski, Byrcyn obalił i pociął na pieńki wielki dąb. Nie zdążył zwieźć do wieczora w sobotę, a niedziela – dzień Boży. Przez całą mszę będą rozmyślać jak zapakować do bagażnika dębowy pieniek Byrcyna. Toć jednego się nie doliczy. W imię ojca i syna i ducha świętego. Już są w kościele. Do komunii plan gotowy. -  Już wiem, Teresa. – Cicho, nie mówi się w kościele z opłatkiem w buzi. – Toć przełknąłem. Po desce skurwysyna wsuniem. Amen.

Matka Boska Polka z dynastii Merowingów, namaszczona przez księży wyprawia się na obrady komisji sejmowej w sprawie GMO. Tam się przedstawia, a parlamentarzyści odśpiewują „Boże coś Polskę”.  Od GMO wybaw nas Matko Boża z dynastii Merowingów! Od zamachów lotniczych wybaw nas Matko Boża Smoleńska! Zaś od mamony wybaw nas Matko Boża Toruńska. Precz z Szatanem!

Witek od rana święci stodołę z dotacji.

– Co ten skurwysyn tam jeszcze odprawia? Która godzina jest? Ludzie już się napatrzyli. Witka trzyma tyle. Za mało pieniędzy dostał? Masz, Maryla, jeszcze dwieście, idź mu zanieś i niech idzie precz! – Wziął, mamo, ale powiedział, że dziś wziął za święcenie, a za dotacje, to Witek musi iść na plebanię się rozliczyć. Podobno Wituś już wie. – Ty idź mu powiedz, żeby brał te stodołę, bo się Witek do końca życia z nim nie rozliczy. – Mama się uspokoi, Bóg się zmiłuje nad nami. - Już się zmiłował, Maryla. Diabła wysłał, żeby wam stodołę wystawił, a teraz przyszedł po wszystko. Prosto do cmentarza was zaprowadzi. Po skurwysyn żeś ta jeździli z Witkiem do tej kurii? Z diabłem, cyrograf podpisać! – Zmiłuje się mama! – A co, ty myślisz? Diabeł czarny jest? – Czarny jak sutanna, mamo! Oh, Boże, nasz Boże! Czemuś nas opuścił?

Sagan miesza fetę ze sproszkowaną polopiryną, gardanem, sulfaguanidyną i co tam jeszcze znajdzie u babki w apteczce, byle białe. Jeszcze tylko szklany miał, bo wtedy lepiej wali w łeb. Okruszki szkła rżną śluzówkę wzdłuż i wszerz, a wtedy saganowa feta lepiej się wchłania. Ryje banię, aż miło. Waga, torebki strunowe i porcje gotowe. Teraz baka. Ją się moczy w roztworach zawierających pół tablicy Mendelejewa, a pochodzących z Chin najczęściej. W bekach to się zamawia, ale Sagan kupuje na litry, bo on tylko dorabia dilerką. Dzięki chińskim wynalazkom z jednego gieta robią się dwa. Tyle, że w rurce baka się topi zamiast żarzyć i czacha pęka od ciężkich i lekkich pierwiastków. Następnego dnia trudno się podnieść z wyra po czymś takim, ale chuj – każdy macza, nie chcesz, nie kupuj, albo poproś zioma, który się kręci w Holandii, Belgii, Hiszpanii, czy Czechach, niech ci wyślę rakietę zaadresowaną na psa lub kota. W razie powały powiesz na blacharni, że jakiś debil się pomylił, albo zwyczajnie zrobił głupi kawał. W najgorszym razie beknie twój pies lub kot.

- Kurwa, Sagan, idziesz, czy nie? Chłopaki, kurwa, są już na Krakowskim. – No, czekaj, już kończę, chcesz kreskę? – A masz jeszcze czystą? – No. – Ty, weź trochę gietów ze sobą. Dawaj, idziemy dojebać pedałom! – Granat, a ty flagę masz? – Chłopaki będą mieli. – Ty, ja mam dwie, to masz na wszelki wypadek. Jeszcze Polska nie zginęła, póki my żyjemy!

Zmierzcha. Czas się do trumny kłaść.