Złotnik tombaku - patrz tytuł - to wcale nie jakiś tani szarlatan, który dla marnego zarobku mami ignorantów tanią pozłotą niczego; to Ten Który Rozdaje Szczęście każdemu, kogo nie stać nawet na marzenia.

komuż potrzebne odpustowe złoto
(patrz środkowe wersy)

to pytanie to przykład czystej retoryki, bo dobrze przecież wiemy, jaka jest ta frekwencja na odpustach i ile wart jest ten ogromny popyt na "tanie zegarki", "cukrową watę" czy "koguciki na drucikach".

Bez pozłacania świat byłby wprost upiorny

niebo zwyczajność do kieszeni wciska
zwyczajność szepce obudź się sieroto

(cytuję z pamięci)

Każdy człowiek łaknie szczęścia na miarę własnej, najczęściej dziurawej, kieszeni