wskazującym palcem 

trącam strunę słońca 

rozpiętą od okna 

po sosnową listwę podłogi 

przyglądając się  

jak wybrzmiewa w ciszy 

drobinami kurzu 

skrzącymi się 

niczym plejady gwiazd 

w kryształowej topieli poranka 

i przez chwilę 

bardziej ulotną 

niż mrugnięcie powiekami 

obejmuję w myślach 

dzieło stworzenia 

w całej jego złożoności

foto - internet