Warszawianka łodzianką

Na falach czasu

Łódż się kołysze

Chwilami oręża szczęk

I rannych jęki słyszę

Wśród opowieści płynących

W ciszy

Gdyby nie wojna, Hanka

Byłaby dzisiaj Warszawianką

Jak jej dziadkowie i inni

Przodkowie Na Nowym Świecie

Gdy po powstaniu Warszawa zamarła

Łódź ich przygarnęła w swe progi

Jak innych co ocaleli z pożogi

I tak już  zostali do dzisiaj w tej

Łodzi co kiedyś obca

Dziś ich domem dla mnie

Po Miliczu małym

Wielki jak wieża Babel

Ta Łódź