Monika

Pojawia się czasem

i znika.

Bywa, że trochę jakby fika.

Niby zwyczajna, a unikat.

Sąsiedzi niby ją znają,

a wciąż na nowo odkrywają.

Ona wciąż jest to tu, to tam,

to na ziemi, to u nieba,

to u piekła bram.

Nie celebruje, a zaskakuje.

Czasem spokojna, czasem podskakuje.

Nie w biedzie, choć pracą się  nie biedzi,

jak jej sąsiedzi.

Nikt nie wie, co w niej

siedzi...