Wszystko, co w wierszu najlepsze, zawiera dwuwers:

Pomiędzy dwoma brzegami
Rzeka śpiewa hymn o miłości

Samych pięknych i mocnych słów dziś, jutro i zawsze.

Nie inaczej jest także w tym obrazie: wszystko w dwuwymiarze, rzeka płynie, słońce ogrzewa, pątnik śpiewa, dusza grawituje, czas przestał tykać, wszelki ruch zastygł na beton - i z żadną żywszą prawdą się nie przebijesz!

Wróg miesza się z ranami i blizną, toga z marszrutą i Ojczyzną: chociaż Ikar spada z nieba, oracz cierpliwie nadal orze, pielgrzym pielgrzymuje, światło cudnego leku (patrz 3. strofa) NIGDZIE NIE DOCIERA.

W swej magmie to poetyka gruzowiska. Taka wizja świata może budzić lęk