Strach

Drzewa nie rzucają cienia

owinięte mrokiem

rozdają tylko niespokojne myśli.

Bierzemy je i powoli, cicho

oddalamy się.

Ktoś został? Krzyki

on już strachem po wieczność.

Będzie wysuwał zimne palce,

podepcze naszą jaźń

i serca staną się jak miał

ogromny piec Auschwitz.

Baka37