Przejdź do komentarzyStrach
Tekst 10 z 11 ze zbioru: Impresje
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz biały
Data dodania2018-04-08
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń1400



Strach



Drzewa nie rzucają cienia

owinięte mrokiem

rozdają tylko niespokojne myśli.

Bierzemy je i powoli, cicho

oddalamy się.

Ktoś został? Krzyki

on już strachem po wieczność.


Będzie wysuwał zimne palce,

podepcze naszą jaźń

i serca staną się jak miał

ogromny piec Auschwitz.


Baka37



  Spis treści zbioru
Komentarze (9)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Poruszający wiersz...
avatar
martwych krematorium cienie
ciągną się już które pokolenie
avatar
gruszko, dziękuję. Dla mnie wiersz ma dla mnie szczególnie znaczenie. Bajka37
avatar
emilio, Twoja opinia - wierszowana to hołd pomordowanym. Dziękuję. Bajka
avatar
Fajne. Impresjonistyczne jak obraz.
avatar
O, ja! Podpisałam się Baka37, nie to nie Baka37 napisała, tylko ja, Bajka37.

Eh, te wrażenia...
Dziękuję Legionie. Bajka37

I przepraszam za pomyłkę w podpisie, będę bardziej uważna. Bajka37.
avatar
Az mnie dreszcz przeszedł...poruszające wersy do szpiku kości. Serdeczności :)
avatar
Dzięki Atram. Tak, wiersz mówi o tragedii, tragedii rzezi milionów. Nawet cieni nie ma, tzn są, ale zbłąkane i nie pokazują się nam, bo są tak umęczone. Dzięki za czytanie i komentarz. Bajka37.
avatar
Byłam w Oświęcimiu pierwszy raz jako nastolatka i do dzisiaj mam w pamięci obrazy i ten smutek, który tam wisi i zawsze juz będzie...a przecież byłam dzieckiem.
© 2010-2016 by Creative Media
regulamin | kontakt | RSS nowe teksty | RSS nowe komentarze
×