XXVI

A Chronos mknął nieubłaganie.

* Już czas na jakieś rozwiązanie! -

Tak wciąż powtarzał Garin. -

Wzdychają milcząc tylko niemi!

A ja nie głuchy pień - ja ułan wiarus!*

Wtem w swych ukłonach aż do ziemi

Czyjś lokaj wchodzi w z lśnień liberii:

- Wójt gminy kazał oddać cześć - i...

Sam nie odwiedza, tak zajęty...

Prosi na żony urodziny pięknej,

Wieczorkiem zaś na z tańcem pieśni.

Tu wręczył mu karnecik.

Wdział rotmistrz frak i tuż po trzeciej

Już był poleciał.