NOS

Oczy wpatrzone do nieba

Tylko nos nieszczęsliwy

Do stołu siadać by trzeba

A on przyparty do szyby

Gdzież ta gwiazdka ? – zawodzi

Niezdarnie udając ciekawość

Nie, żeby chciał ją powitać

On przecież inną ma słabość

Jest, jest dzięki o Panie

Potrawy policzyć śpieszę

Nie umknie mi żadne danie

Na tę dwunastkę się cieszę

Coż jeszcze o mamamija ?!

Modlitwa ? opłatek ? prezenty ?

Pośpiesz się Wigilija !

Żaden garnek nie tknięty

Pochmurnym myślom i złości

Nie dajmy się za nos wodzić

Zbyt wiele drobnych radości

Nie może nikomu zaszkodzić