Przytul, świecie, rankiem. 

W mgły wtul delikatnie, 

w wątły zwiastun słońca. 

Kołysz w nim bez końca. 

Niech mi będzie ciepło, 

gdy zaciągnie niebo, 

niech moll’owe dźwięki 

rozsnują piosenki 

pełne sentymentu 

tętniącego w sercu. 

Ja, gorące skronie 

przed tobą pokłonię. 

Mój świecie intymny, 

chroń, gdy zadrżę z zimna.