Jeśli nie masz dla mnie 

słońca, przemyć w kawie 

gorąco i słodycz, 

życiodajność wody. 

Wypieszczaj ślinianki. 

Zapachem znad szklanki, 

mój świecie, tak kusisz! 

Boję się poruszyć, 

by nie strącić chwili, 

w której życia tyle, 

że je ledwie mieszczę 

smakując powietrze, 

zachłystując haustem! 

W wietrzność lgnę inkaustem.