zarys ciała w silnie trującej wodzie  

(zabawa w antyseptykę skończyła się  

wyjątkowo kiepsko: niemal znalazłem się na dnie  

bez oznak życia, z sercem ledwie bijącym  

w kieszeni dżinsów  

ciężko stwierdzić, do kogo pierwotnie należało)  

smuga kondensacyjna po kilkuminutowym  

locie w dół  

- wyłaź, bo wyglądasz jak  pieprzony Brian Jones  

- wrzeszczy ktoś bardziej przytomny, o mózgu  

przyszytym do wnętrza czaszki  

mój cień patrzy niewidzącym wzrokiem  

wrócić? chyba już nie ma do kogo  

nie  sposób na nowo zasiedlić bloku  

zrównanego z ziemią  

więc tak pływam, w wiecznym `z dala`  

oderwawszy się od właściwego ja  

unoszę się, to znowu tonę  

bakteria ma się za filozofa  

nauczyła się na pamięć treści  

wszystkich wodnych książek  

zanim te zdążyły wyparować