Pozwoliłem sobie na całkiem luźną przeróbkę kilku dzieł Romana Kostrzewskiego (KAT), przeciwko któremu suweren protestuje w osobach księży i notabli. Choć artysta układa teksty i śpiewa od ponad trzydziestu lat, a nawet ma liczne grono fanów, zdaje się uznano, że powinien już zakończyć karierę sceniczną.

Kolanko

Wataha już snuje swe sny

i suszy zęby.

Zasłona mgły spowiła ją.

Basiora gnębi.

Szarańcza! Szarańcza! Szarańcza!

Wyplułem śmierć:

Kolanko! Kolanko! Kolanko!

Łysy wszystko weź!

Łysy wszystko weź!

A dla Zera pohybel!

Zadżumiony dobrze wie:

kiedy przetasuje zgraną talię kart,

Cholera! Cholera!

Zero kartą, Dżumy twarz!

Rewolucja kości ma do pasa.

Kolanko! Kolanko! Kolanko!

Łysy poczuł krew!

O jojo!

Wszędzie trybuna i piekło,

a na łożu on:

Zbawiciel! Zbawiciel! Zbawiciel!