Krucjata zabobonna - patrz tytuł wiersza - jest opowieścią 1. osobowego lirycznego narratora o nas-Polakach, którzyśmy uwikłani od kolebki w świat pojęć, jakie wlecze za nami z głębin prehistorii nasza stara jak nasz naród i polskość polszczyzna.

Język jest narzędziem kształtowania świadomości; wychowani wśród Innuitów, żylibyśmy w kręgu ich z kolei przesądów

Krucjata - zbrojna wyprawa krzyżowa - to z kolei pojęcie z dziedziny historii chrześcijaństwa. Pod płaszczykiem nawracania barbarzyńców (rozumianych jako zawsze tylko "gorszych") krucjaty - także te najsłynniejsze, do Ziemi Świętej - były formą ekspansji, podbijania wolnych narodów i zawłaszczania dla siebie kolejnych terytoriów.

Krucjata zabobonna - to melanż terminów i jednocześnie metafora 4 w 1, wskazujące na źródła polskiej mentalności i naszych irracjonalnych zachowań.

Na maturze byłam chyba jedyną spośród piszących, która poza brakiem ściąg nie miała na sobie nic czerwonego