Pięknie, kreatywnie i sugestywnie.

Super.
A o czym to jest?
Kosmos jest nasz, Assasin? :)))

Janko
Auroro
Dziękuje za odwiedziny :)
Puszczyk...to wierszyk z serii "co autor miał na myśli" :P:P:P interpretacja dowolna :P

Takie kosmiczne choć może być całkiem prywatne :-)

Fajne. Z konsekwencją w obszarze metafor. :)

Kolejny wiersz o mocy stwórczej, w którym finał

scalam
niewidzialną dłonią

nie dotyka/nie dotyczy - BO NIE MOŻE DOTYCZYĆ - żadnego z krwi i kości człowieka, a zatem to w wierszu "Ciemna energia" (sic!) liryczne "ja" - to nikt inny a Ona, Demiurg "w spódnicy", co w kontekście 1. wersu - rozbłysłam milionem uderzeń rodzących się wieloświatów - widoczne jest szczególnie wyraziście.

Biblijny Stwórca, wykreowany przez kulminację patriarchatu, jest w naszych głowach już pozgonnie Nim, tymczasem - jak wiemy - nie ma żadnych dowodów na to, że On - to On, a nie... Ona. Język starohebrajski, aramejski i starogrecki posiłkowały się WTEDY takimi narzędziami gramatyki, jakie były im ówcześnie dostępne.

To TEN głos w TAMTEJ starej przedbiblijnej dyskusji.