Wiersz w swojej poetyce zbliżony do "Plam na Słońcu" i jest to poetyka bardzo oryginalna i nietuzinkowa. Jeżeli dobrze zrozumiałem, są to refleksje archeologa. Jeżeli tak, to bardzo ciekawie ujęty został temat. Natomiast trochę razi mnie usytuowanie blisko siebie dwóch słow o róznym co prawda znaczeniu, ale podobnie brzmiących: łaskotanie, łoskoty. Ponadto zgubiły się chyba dwa znaki diakrytyczne i dlatego za język 4.

Dla mnie Macieju,wiersz wyraża tęsknotę za starożytnym Rzymem i żal jego odkrycia.Intrygująco przedstawiony obraz; przepraszam za porównanie,zjeżdżającej w głąb windy, poprzez poszczególne warstwy ziemi.Pozdrawiam.

Bardzo ciekawe spojrzenie oparte na przenośniach i porównaniu naprawdę nietuzinkowym. Wydaje mi się, że chyba nie jest ten wiersz dokończony, jakby nie wybrzmiał do końca.

Dzięki, ile istnień tyle odczuć. To jest piękne własnie. Życzę wam żebyście taka winnicę poczuli. I obyście nie byli jednym ze "spoconych spojrzeń" pośpiesznych oglądaczy, a własnie mieli czas, masę czasu...

Wszystkie tytuły (wiersza i cyklu poetyckiego) oraz kolejne wersy plus etruskie asocjacje sugerują jeden możliwy kontekst:

WINO i WINNICE

Jesteśmy w słonecznej Italii, rozkoszujemy się łyczkami przedniego Chianti, myśl nasza swobodnie szybuje w przeszłości, czas rzeczywisty stanął w miejscu...