Kto śpiewa serce zagrzewa

Mógłbym w zwątpieniu wykrzywiać lica

Narzekać na los mieć pretensję do świata

A przecież chciał posiadać dziedzica

Z nadzieją że zabrzmi słoneczna sonata

Czy jego wina że lód tkwi w sercu

Spór o to: komu skowronek trele swata

Kto potrafi złowić promień w  korcu

Gdy nad polem o poranku  w słońce  wzlata

Komu niesie słowa przypowieści

„Kto dobrze śpiewa, ten modli się  podwójnie”

Chce by promień wnikał w serca treści

I odnalazł wiosenne kwiaty upojne

Radości  pragnie niebo i ziemia

Czekają na  otwarte drzwi  - zaproszenia

Aby nadać nowy kształt istnienia

Przez nasze czyny dla świętości imienia