Splendor

Dopadają nas ciężary trudne do uniesienia

I są tacy którzy wciskają w siedem boleści

W  jarzmie prywatnej złotej karocy żądają pienia

Zmuszając do czynów pozbawione wolnej treści

Oto wypędzają „Chwałę Pana” ze świadomości

Widzenie spraw staje się mgliste i niewolnicze

Zbuntowani toczymy bój o wolność własnej włości

Szukając ratunku bierzemy koła w panice

Spostrzegamy na ludzkich szyjach kolie zaufania

Zapewne są zawarte w nich ikry  i wierzenia

U niektórych  krzyżyk perełka klucze do mieszkania

Plemię Karen nosi złote kręgi dla scalenia

I to cudowne. W cywilizację; co się zmąciła

Promyczek wpada – krzyżyk perła z nieba władzę bierze

Drzwi otwiera wymiata:  Chwała Pańska powróciła!

Ledwo zamieszkała już wolności świętej strzeże