pod łamanym sufitem

mrużysz oczy

od nadmiaru światłości

starzejesz się na twarzy

przeczekując coś w sobie

(pamiętasz

jak wyssałaś ze mnie imię

i nadałaś tytuł

Książe Nocy)

jak można było

lubić cudze śmierci

i czekać

na miejsce należne sobie

aby upewnić się w nieszczęściu

z dala

od zgiełku miasta

dotykam ręką pnia czereśni

świadomy że

tysiąc słów nie zastąpi obrazu

tak jak tysiąc obrazów

nie wyjaśni znaczenia naszych snów