Ha, Hanki

Czasami słuchałam śmiechów

koleżanki Hanki,

która korzystała ze swojej skakanki.

Na podwórku robiła wygibasy

- eh, dobre to były czasy.

Hanka momentami  płakała, chociaż przez łzy się chichrała.

Mówiła też często, gęsto:

- Ha, niczego mi nie zrobita,

bom ja już dorosła kobita.

A nie była wcale taka,

jaką zgrywała – udawała.

Czasami pytałam:

- Haniu, dlaczego udajesz człowieka dojrzałego?

Odpowiadała na to:

- Bo tak mi kazał tato.

- Muszę szybko dorosnąć

i iść w świat – pa, pa, ha, ha.

Bajka37