jestem gwiazdą a zarazem księżycem  

zasłoniętym przez chmury  

- kwiecistą łąką i bagnem  

w którym wiją się zaskrońce 

polują na ćmy odbijając swój blask, 

wchłaniają w siebie graniaste obłoki, 

pokrywają moczary i rzeźbią nasze ciała.  

tańczą. pożądają świeżej krwi, świtu 

promieni słońca, które w ekstazie  

wbijają się w nas aż do trzewi  

gdy ich kolce promienieją  

we mnie i w tobie, sieją zniszczenie. 

zmiatają z powierzchni ziemi mgłę i ciszę, 

wtedy słabniemy oboje. stajemy się nadzy, 

splątani dziwną metaforą zrodzoną z wrzasku  

i z ciszy.