Wieczna sromota i nieodpokutowana

wina Grażyno! Twa kuchnia odłogiem leży,

piętrzą się stosy garów i sterty talerzy

a ty - siedzisz i piszesz!

Małżonek pomny twoich licznych cnót chwalebnych

Grażyno, głodny był, grały mu kiszki, ot co!

Niegodna, ni serca w tobie, czucia, ladaco!

Tak piszesz sobie a muzom!

A w domu żarłoki, ach żarłoki wojują,

którzy ani zup, ani dań sytych gotują!

To krążą, to snują się, to znów w kuchni siedzą!

Wciąż o jedzeniu bredzą!

Zetrzy sen z oczu, a ogarnij się w końcu

Grażyno! Kto wie, jemu czyli też tobie

wena chce służyć? A dokąd wyroku Erato

nie uczyni, nie ustępuj kroku!

Pisał Kochanowski o spustoszeniu Podola. Jakiś czas temu popełniłam, dostrzegając paralelę:-)