Kolejny rok kaczyzmu, kolejna demonstracja. 

Flagę biorę z domu. Czy czeka mnie kolacja? 

Już na rynku czekają znajomi z `koryta`. 

Koledzy i szefostwo gorąco mnie wita.  

Koledzy z dawnych lat zostają zawsze w domu.  

Nie bawi ich to, nie mówią nic nikomu, 

A niektórzy z nich stanęli przeciw mnie.  

Nie zamierzam jednak poddawać się,  

Choć oni stoją już na przeciw nas w kominiarkach 

Z kijami budzącymi strach w niedowiarkach. 

Oni już krzyczą i plują w naszą stronę.  

Milicja bierna, choć obiecała nam ochronę.  

Rozwijamy transparenty, zaczynamy skandować, 

A pierwsze kamienie zaczynają lądować.  

Chowam głowę pośród kolegów wyższych.  

Spada zaraz grad butelek jeszcze szybszych. 

Koleżanki ze straży pocięte szkłem zostają,  

A tłumy w kapturach patriotami się stają.  

Milicja rozpyla na nas gaz i zimną wodę,  

Choć styczniowy mróz zapewnia już ochłodę. 

Dostrzegam wśród kiboli znajome twarze: 

Byli ze mną w klasie, chodzili na garaże. 

Teraz śmieją mi się w zakrwawioną twarz, 

Choć nasza znajomość przeszła długi staż.  

Kolejne są kule - wciąż tylko gumowe 

Na starych siniakach pojawią się nowe.  

A wieczorem w dzienniku prezes towarzysz powie: 

Że najgorszej kategorii ludzie 

Zaatakowali katolicką dziatwę stadionową 

Broniącą suweren i konstytucję nową. 

A my o tej porze już będziemy za kratami.  

Ostatki inteligencji staną się więźniami. 

Więźniami `dobrej zmiany` ku chwale Putina, 

A to wszystko to i tak `Tuska wina`.