wylewam się z twoich oczu

prosto do poduszki

tam gdzie Orfeusz

na usługach Tartaru

pisze scenariusze

do naszych snów

nocą

dryfuję

po morzach północy

na skrawku prześcieradła

a ty

ty wymykasz się

przez dziurkę od klucza

już nie pamiętam

kiedy to

przeszliśmy

na czas zimowy

po drodze do światła

dumę zostawiłem na chodniku

prosząc o wizę

do wyimaginowanego nieba