Gruszko, dzięki za uwagę...

Ależ nie ma za co.
Piękny wiersz, taką lirykę bardzo lubię.

...po roszadzie brzmi lepiej, dzięki za komentarz.

Smaczny:)
Ileż może pieczony ziemniak...

Zjadłabym i ja :-) ;-)

Urzeka nostalgia w tej z 1001 drobiazgów dziwowiskowej (patrz nagłówki zbiorów) Liryce. Ta akurat przed nami miniatura osadzona jest "po całości" i bardzo fortunnie na trybie przypuszczającym /zjadłbym pieczonego w ognisku ziemniaka/

a ten właśnie tryb, jak pamiętamy - to sfera marzeń mocno ściętej dawno głowy; wszak sami-śmy sobie tego winni, że rodzinne z "Nią" zasiadanie przy ognisku - to czasy strasznie zaprzeszłe z matuzalemowymi chmurami nad cyprysem w tle. To przecież nie kto inny a właśnie ten spragniony pieczonego ziemnaka protagonista zawlókł "Ją" na amen do Mc Donalda, z którego siłą nas dzisiaj nie wygnasz!

Zjeść ciasteczko i mieć ciasteczko mogą tylko niczym nie skażone w swej niewinności dzieci.

Obyśmy byli jako one!

Sól, która nadaje smaku. Ogień, żar, iskra, cokolwiek, byle nie popiół.
Cudne słowa, na wpół przyziemne, na wpół podniebne.

...byle nie popiół...
Dziękuje za komentarze.

Ogień dopala się w "błękitnych", w "szmaragdowych" są zawsze iskry :))

...błękit, daje większe możliwości.

A zieleń - Nadzieję ;p