To wielki zaszczyt, że Pani tak o mnie myśli. Pozdrawiam na poły Adwentowo, na poły Bożonarodzeniowo.

Oj Pani Aniu,ależ ujęła mnie Pani ta prawdą. A ostatnie trzy wersy - rewelacyjne!!!

Piękny i bogaty merytorycznie wiersz. To swoisty sposób wskazywania drogi każdemy, kto zechce zostać prawym człowiekiem. A tym cicerone wcale nie musi być katecheta, nauczyciel i wychowaca, lecz każdy przyzwoity oraz odpowiedzialny przestawiciel gatunku ludzkiego.

"przedostatnią" Rzeczą,
przypisaną
temu świetnemu "Nawrotowi do Korzeni",
byłby /wg.mnie/ dopiero Katechetyzm/taki szlaczek eis wyświetlił teraz,czemu?/
dziękuje

muszę Coś dodać, to jest silniejsze ode mnie.

dodaję więc...

Wiersz, wartościowy.
Poetka, ew. Katechetką?
czemuż... nie?
jestem nawet... Za.
jednakże,
ten i taki sposób... Pojmowania,
sprowadza ważki, Wierszem ogarnięty Problem,
do poziomu
/skandalicznie to zabrzmi, zwłaszcza w kraju katolickim/
Niszowego.
to mniej więcej tak
/znowu, użyje skandalicznego zrównania/
jak nazwać młodego acz bezwzględnego Naginacza Porządku - /zaledwie/ młodocianym Naginaczem.
dziękuję.

Prześliczny wiersz Aniu, taki prawdziwy. Z wielkim podobaniem :)

Nim zamkniemy powieki,świat wydaje się prawdziwy,ale prawda może być kłamstwem.Wiersz ujmujący.