wiatr hula po łąkach

czule pieści pola

świat ciszą natchniony

drzemie po opłotkach

drzewa już wzdychają

pod ciężkim brzemieniem

las trzaskiem się wita

nostalgia gra w sercu

zima welon szyje

biel mami spokojem

mróz srebrem maluje

to trawy to krzewy

ptaki już zamilkły

zając miedzę znaczy

słońce twarz przysłania

zadumy to czasy