zanim dusza

zerwie się do lotu

noce

i dnie

zanurzam palce

w biało czarną klawiaturę

pada

zmarszczona twarz

w lustrze kałuży

wyimaginowany obraz

mimozy z zaciśniętą pięścią

myśli

ścieżką w koronach drzew

z szumem liści do mgieł

rozpierzchłych w przestrzeni

spadają

w postaci kropli deszczu

na płatki kwiatu słonecznika

zapisując radość

złotą nutą