Drzwi zamknięte na klucze.

Czyżby coś skrywały?

Miliony pytajników, sekretni, tajemnic?

Z natury zagadkowe, bo odległe, byty,

choć zdają się znajome,

obce, kiedy wejdziesz.

I ślusarz nie zaradzi

zwany `złotą rączką`,

gdy w czeluściach skrzętnie

schowane pamiątki -

zaszłości bez wyceny,

a cenne, aż strach…

Cisza po nich jedynie

sieje się, jak mak.

Przez klucze tak odcięci

od zgłębienia siebie.

Tak pogubieni w sobie,

niczym ziarna w trawie.

Przez wizjer zaglądamy

pełni onieśmieleń.

Kołatkę już patyna

oplątała w zieleń.