Nasza kompleksja uboga,
wiadomo: jak trwoga,
to do lamusa po Boga :(

Człowiek - pan wszelkiego stworzenia jako na niebie, tak i na ziemi - w swej ignorancji i arogancji robi sobie, co chce.

Do czasu

Tytułowi niezbędni? (ze znakiem zapytania) - to chyba wszyscy my-człowieki? tak podle traktujący nawet misia?

Bardzo to prawdziwe Befano. Pozdrawiam serdecznie :)

Ciekawy problem i logiczny dylemat nadto dość zawiły.
Kiedyś stwierdziłem że Bóg rośnie i żywi się nieszczęściem bo wówczas rośnie religijność.
Potem zauważyłem że jest pomocą i opoką dlatego idą do niego .
Itp.

Nie, drodzy Państwo, geneza pięciowersu jak najbardziej nieskomplikowana ;) Bo nie dłużej niż parę dni temu zostałam zaatakowana przez kogoś, kogo - jego zdaniem - bezpośrednio obraziłam, ponieważ w jednym ze swoich tekstów użyłam porównania, którą to przenośnię ten ktoś bezpośrednio odniósł do siebie ;)
Mój śp. Tata zawsze na takie zachowania miał swoją niezmienną odpowiedź: "Prędzej bym się śmierci spodziewał niż tego, co mnie spotkało..."
Teraz dokładniej rozumiem zawarty w przysłowiu ów swoisty dramat Pana Boga, że "jak trwoga, to... właśnie do Niego", zaś kiedy mija zło, wówczas powraca opisany efekt "niepotrzebności".

Wyjątkowo serdecznie dziękuję za dotychczasowe komentarze :)