Minęła wiosna, lato i jesień,

zimy w ogóle nie miało być.

Pisarz zapragnął kochać dziewczynę,

ułożył dla niej most ze słów.

Słowa w rezonans weszły z duszą

i poruszyły uśpiony dźwięk.

Zaczerwieniło się w lampce wino

w szklaneczce whisky,

zadźwięczał lód.

I w utuleniu, szeptał słowa,

chłód w żar się zmieniał,

gdy zbudzonemu, drżącemu ciału,

oddawał ciepło swoich ust.

Pisarz nie muzyk,

nie zagra z dziewczyną.

Kochał jak wariat,

a nie potrafił przy niej być.

Napisze swą powieść,

opisze ich w `Zimie`.

Tam Kubę znajdzie dziewczyna

i z nim swoje chwile,

obudzi Kubę z marazmu,

da chęć przeżycia czegoś,

co poza pisarza zasięgiem.