chodź

usiądziemy przy kominku

on nie lęka się nocy ani chłodu

otuli nas ciepłem

a serca zabiją z błogością i rozkoszą

jak kiedyś

płomienie się splatają tańczą figlują

liżą z wdziękiem polana

iskry strzelają to tu to tam

niczym fajerwerki

biorę je w dłonie i splatam z magią chwili

pogrążona w ciszy i we wspomnieniach