kości rzucone 

gra rozpoczęta 

zawisł przejrzysty mrok 

a wraz z nim 

bezchmurne niebo demonów 

symfonia zniszczenia rozbrzmiewa 

powiewa sztandar destrukcji i chaosu 

widnokrąg płonie 

bezkresem ukrzyżowanych aniołów 

a my 

świeże ciała nieistotnego bólu 

po środku bitewnej wrzawy 

świat rozpalony wojną 

iskrzy w konwulsjach 

okryty mglistym brzaskiem 

obnażamy dusze 

wtuleni w ramiona śmierci 

tak bardzo osamotnieni