W trzecie tysiąclecie

W chwili pojawienia się jeźdźców apokalipsy,

Świat stanął zdziwione odkrywając słabości.  

Planeta nie chciały obracać się wokół słońca,

A bieguny pod lodem pragnęły wolności.

Tylko dusza ocierała się o nawałnice,

Drżąc z obawy, że ślady zdradzą skłonności,

Te co były głęboko zaciemnione w sekrecie.

W tym momencie pojawił się anioł jasności

I słyszymy pocieszenie w przyniesionej wieści,

Ratuje z zagrożonej sprawy w akt błogości.

Oszczercę diabła pochwycił i zamknął w czeluści,

A barka popłynęła w  trzecie tysiąclecie,

Wkraczając w erę wyzwolenia w zbawczym dekrecie.