Zamki

Po zawierusze dziejowej  po tylu latach

Odbieramy swoje zamki w kruchości

Co chcemy ogarnąć co zgubiliśmy po drodze

Z naszej wiary nadziei i miłości

Dlaczego tyle trudu wkładamy

Chcąc dawną świetność przywrócić

Czy syna marnotrawnego wspomnienie

Każe nam błędne drogi opuścić

Obcy jakże zranili boleśnie dziedzictwo

Chcemy się ratować przed kolejnym zawałem

W czerwonych makach odkrywamy wzornictwo

Jak zespolić się z dziedzicznym ideałem

A cóż się stało że po tylu latach

W człowieku obudziło się pragnienie wolności

I poszukuje lekarstwa dla stworzonej cywilizacji

By nie niosła śmierci na ludzkie włości