w Lasku Bulońskim

krzew bzu

jak wyrwany z obrazu

brzeg rzeki

w której chłodziliśmy stopy

kiedy piekło

przytulało się do ziemi

a lepkie dłonie

kartkowały na niebie obłoki

zamykam oczy

i otwieram ramiona

jedwab z twoich ust

czuję na końcu języka

paryskiej prostytutki

jak rzeka w milczeniu

zaczynam się stapiać

z pejzażem chabrowej łąki